Een lange wandeling

Christian liep zuchtend door het park heen. Hij had afgesproken met Laurraine. Niemand zou weten hoe het zou aflopen, maar Christian moest en zou zijn hart luchten bij zijn vriendin en verloofde. 'Waarom ..?' Zuchtte Christian. 'Waarom kan ik er geen eind aan maken? Zal ik te bang zijn om mijn beste vriendin kwijt te raken, of om in de schulden te komen door haar vader?' Weer kwam er een zucht en probeerde te glimlachen naar een paar dames die zijn kant op keken en giechelden. In gedachte gezonken liep hij naar het bankje toe en ging daar zitten. Het liefst wou hij een boek lezen om alles te vergeten. Gewoon hij, het boek en rust.

Laurraine probeerde te glimlachen toen ze Christian zag. 'Hoe gaat het Chris..?' Vroeg ze met een onzekere stem. Was het weer goed tussen hun? Moest ze boos op hem zijn? Of doen alsof er niets gebeurd was? Zuchtend ging ze naast haar verloofde zitten. 'Het spijt me Christian. Alles spijt me, waarom kan ik me niet als een dame gedragen?' Vroeg Laurraine wanhopig. Haar vader was erg blij geweest dat ze met Christian was verloofd en hoopte op een bruiloft die er niet zou komen. 'Nog wat nieuws gelezen?' Vroeg het meisje om wat bij te kletsen. Misschien zou Christian alles weer vergeten zijn, omdat ze altijd zulke kleine ruzies hadden.

'Mijn dame, het spijt míj.' Christian gedraagde zich nog steeds als een echte heer en kuste haar hand. 'Ik houd alleen niet zo van al die ruzies. Ze bederven onze relatie.' Hij probeerde zijn gevoelens nog even te onderdrukken en blij te zijn. Blij te zijn dat hij verloofd was en nog een toekomst voor zich had. 'Hmm.. Ik heb een paar paar boeken gelezen. Je zult ze vast wel kennen.' Glimlachde hij en keek haar aan. Voor het eerst leek alles perfect te gaan, tot hij weer een Rosemay dacht. Hij kon niet doen alsof er niets aan de hand was. Hij kon zijn liefde voor Rosemay niet opgeven, maar die van Laurraine ook niet. Ook al hadden Chris en Laurraine vaak ruzie, zonder Laurraine zou hij niet kunnen, maar Christian zou ook niet zonder Rosemay kunnen. Ze schreven altijd brieven naar elkaar ... Maar hij wou meer. Hij wou haar in het echt zien en een echt gesprek met haar kunnen houden.