Oude vriend

Caleb knikte naar haar. Ze moesten hem inderdaad overhalen. Volgens Rosemay was dit geen probleem. Omdat de familie's zo goed bevriend waren met elkaar. 'En het lijkt me fijn om eindelijk die vent van een Durham te vertellen dat ik niets van hem moet.' Om die woorden moest hij even lachen. 'Ik wil zijn gezicht wel eens zien als hij dat te horen krijgt.' Zei hij tegen haar en gien grijnsde eventjes. Misschien zou hij eindelijk gaan trouwen met diegene waarvan hij hield, niets gedwongen voor haar en ook niet voor hem. Trouwen uit liefde zoals het hoorde, zoals zijn ouders gedaan hadden. Alleen haar vader nog overhalen, dat werd iets lastiger.
Opeens kreeg hij een kus op zijn lippen waardoor hij voor enkele momenten zijn ogen sloot. Rosemay keek opeens wat verlegen weg en dat deed hem grijnzen, zachtjes bracht hij zijn hand naar haar wang en duwde haar gezicht zo weer op zodat ze hem kon aankijken. 'Je maakt mijn een gelukkig man Rose.' Sprak de jongen kalm tegen haar, maar dit waren woorden die uit zijn hart kwamen.

Rosemay glimlachte naar Caleb. 'Jij maakt mij ook gelukkig..' zei ze. 'En ik wil je een nog gelukkiger man maken.' Ze pakte zijn hand vast en kneep er een keer in, terwijl ze hem nog steeds lachend aankeek. Toen keek ze wat serieuzer. 'Misschien moeten we morgen maar samen naar vader toe.. Hoe sneller we bekend maken dat Durham geen optie meer is voor mij, hoe beter, wat jij?' Ze keek om zich heen. De lichtjes in de bomen waren voor het grootste deel al uit. Het was al laat, en er was geen mens te bekennen in het park.
'Ik denk dat we maar moeten gaan,' stelde ze voor. 'Of wil je nog even praten?' vroeg ze. Het maakte haar niets uit, bij hem zijn was fijn.

[Jezus, ik weet echt niets meer xD]

Caleb glimlachte even en voelde zijn hart enkele tellen sneller slaan dan eerst. Weer werd zijn hand vast gegrepen door haar en werd er zachtjes in geknepen. Weldra zou hij het nieuws aan zijn ouders moeten vertellen, die zouden het natuurlijk maar al te leuk vinden dat hun zoon eindelijk ging trouwen. 'Misschien moeten we morgen maar samen naar vader toe.. Hoe sneller we bekend maken dat Durham geen optie meer is voor mij, hoe beter, wat jij?' Caleb knikte instemmend met haar woorden. 'Dat is volgens mij het beste Rose.' Zei hij bedenkelijk tegen haar en merkte dan ook dat het nog donkerder was geworden dan eerst. Raar wel, ze laten hier al zolang te praten met elkaar. 'Ik denk dat we maar moeten gaan,' Dat was misschien een goed idee, hun ouders zouden zich al zorgen maken om hen. 'Of wil je nog even praten?' 'Ik zou nog zo lang willen praten tot de morgendzon er weer staat. Maar ik denk dat onze ouders zich al behoorlijk zorgen maken om ons.'