Jurken laten maken

"Never blame a girl she always needs a new dress; it's in her blood."

Vol enthousiasme stapte Rosemay over de drempel van de luxe zaak. Hier was ze al erg vaak geweest, maar nog steeds vond ze alle jurken die er stonden prachtig. Er werd zo'n beetje kunst gemaakt van stof. De kleermaker stapte op haar en Catherine af. 'Wat kan ik voor Uwe schoonheden doen?' vroeg hij vriendelijk.
'Binnenkort vindt er een groot bal plaats, het Lentebal. Het is erg belangrijk. Maar dat weet U vast al,' zei Rosemay. De kleermaker keek even bedenkelijk en liep toen weg. Opgewonden schuifelde ze er achteraan. Altijd als meneer Cobalt een idee had, zei hij er niets over. Plots draaide hij zich om en keek haar over zijn brilletje, met zijn kleine, vrolijke oogjes aan.
'En welke kleur had U gewild?'
'Ik zou graag zachtgroen willen. Pistache, in die richting... Astublieft,' vertelde ze. Met een klap belandde een grote rol stof op de antieken tafel. Het was precies de kleur die ze in gedachten had. 'Perfect! Dankuwel!' Ze lachte en keek om naar Cath. Meneer Cobalt hielp haar mantel uitdoen en haalde het meetlint van zijn nek. Vlug nam hij alle maten op.'We hebben trouwens ook maskers nodig. Ik heb geweldige maskers gezien hier, kunt U die ook maken?' Hij knikte. Toen richtte hij zich op Catherine. 'En U, mademoiselle?'

Aandachtig had Catherine meegekeken en geluisterd naar de ideeën van Rosemay. Toen was het eindelijk haar beurt. Hier had ze al weken over nagedacht, de kleur van haar jurk. Omdat ze er gister pas over uit was, gingen ze vandaag pas de jurken laten maken. 'Ik zou graag een zachte paarse kleur hebben willen. Een beetje lavendelkleurig.. Alstublieft.' Zei Catherine hoopvol. Net als bij Rosemay plofte er al gauw een grote rol stof op tafel. En uiteraard was dit precies de kleur die Catherine wilde hebben. 'Dankuwel, dankuwel,' prevelde Cath al dankbaar. Alleen nu ze de kleur al had gezien wist ze dat het geweldig zou worden. Ook bij haar werden de maten één voor één opgenomen. Ze keek even aandachtig rond door de kleermakerszaak. Hier lieten ze altijd hun jurken maken. Rosemay had dus al fantastische maskers gezien. Catherine was zo nieuwsgierig. Ze hield van jurken en kleding. Ook van bijpassende sieraden, maskers, schoenen en al dat soort dingen. Ze kon er nou eenmaal niet genoeg van krijgen. 'Waar heb je die maskers dan gezien? Rosemay?' Vroeg Catherine zachtjes, met een vrolijke glimlach op haar gezicht.

'In de etalage en in het begin. Catherine, ze waren prachtig!' zei Rosemay met een brede glimlach. Ze richtte zich naar meneer Cobalt. 'Het liefst zou ik mijn masker met dezelfde stof bekleed hebben als mijn jurk. Dus de zachtgroene kleur met pistache strepen. Erg graag.' De kleermaker gaf haar een knipoogje.
'Komt voor elkaar, mademoiselle. Jullie kunnen nog even door de winkel kijken, terwijl ik aan een tekening van de jurken werk. Misschien zit er nog iets bij.'
'Dat is fijn.' Ze begon te lopen richting de deur van de zaak. Rechts van de deur stond een kastje met glazen deurtjes. Er lagen een stuk of twintig maskers in. 'Kijk, Cath. Deze bedoelde ik.' Haar vinger wees naar een masker. 'Deze is gewoon gemaakt door wonderhanden.' De helft van het masker was bedekt door bruine veertjes met witte stippen en blauwe strepen erin. Het liep mooi over naar de stof, en de kleine diamantjes glinsterden in het kaarslicht. Ze keerde zich naar de wand, waar veel paspoppen stonden met adembenemende jurken. Ze bleef stilstaan bij drie poppen. Ze waren verschillend van kleur. Een roze met veel pailletjes, een lichtgele met vogels op de onderste laag van de rok en op het korset, en de ander was grijs met witte figuren. Ze stapte op meneer Cobalt af. 'Ik zou nog drie andere jurken bij de bestelling willen doen,' zei ze.
'Dat is goed, hoor.'
'U bent geweldig!'