Riding.

Een mooie jonkvrouwe reed op een wit paard. Ze zat in de amazonezit en had een mooi kleed aan. Ze had mooie ogen en was nog redelijk jong. Haar ouders? Nee ze wist niet wie ze waren. Ze was hier gekomen mamar hoe wist ze niet meer. Ze zuchtte even en stopte het paard. Ze steeg af en liet de merrie los lopen. Ze ging ergens zitten en streek even over haar kleed. Ze keek om haar heen en sloot haar ogen even. Elke dag reed ze hier en het maakte haar rustig. Ze was snel depressief en vandaag was ze een beetje vrolijker. Ze hoorde iets en keek rustig rond.

August grijnste. Even verderop was net een jongedame van haar paard afgestegen, en blijkbaar bleef ze hier zitten. Ondanks dat haar schoonheid het meeste opviel, kon hij zien dat ze niet van hoge komaf was. Des te beter. Zo maakte hij meer kans. Hij spoorde zijn paard aan en reed in een rustig drafje richting de vrouwe. 'Is dat Uw merrie daar? Ze is mooi,' begon hij. Handig sprong hij van zijn paard af en bleef staan met de teugels in zijn handen. Net zoals zij.. dacht hij en de glimlach op zijn gezicht werd groter. 'Vindt U het erg als ik hier even blijf zitten?' vroeg hij zo netjes mogelijk. Hij wilde haar niet afschrikken met opdringerig gedrag. De omgeving was prachtig hier. En het park was uitgebreider dan hij dacht. Soms voelde hij zich hier wat onaangenaam omdat er veel hoge mensen kwamen en hem meestal met minachting aankeken. Maar vandaag niet, want hij ontmoette een schoonheid.

Eliana keek op en zag de ridder. Ze bekeek hem even net als zijn paard. Ze glimlachtte lichtjes. "Ja dat is mijn merrie" zei ze vriendelijk tegen hem. "Bedankt, jou paard is ook prachtig" antwoordde ze rustig en keek hem aan. Ze had een warme stem en heldere ogen. De ridder was. Ze moest het toegeven hij was net zoals zijn paard. Ze hoorde de vraag en schudde haar hoofd. "Nee hoor" zei ze vriendelijk en glimlachtte. Hij was de eerste die ze hier leerde kennen en wauw. Hij was echt mooi. Ze keek hem even aan en dan kort naar haar merrie. Ze glimlachtte en richtte haar bruine heldere ogen weer op hem.

[Oh, wacht eens.. ik dacht dat ik had gelezen dat je een merrie hebt, maar nu lees ik terug, en zie ik het niet staan xD Sorry..]

'Fijn dat ik U kan vergezellen,' zei August en ging zitten. 'U bent de eerste die mijn paard mooi vindt, het is geen echt raspaard. Ik kreeg het aangewezen toen ik in een strijd moest vechten. Daar gebruiken ze geen dure paarden voor.' Hij lachte even. Ondertussen was de hengst ook gaan lopen. Net zoals zijn berijder ging het af op de vrouwtjes in de buurt, in dit geval dus naar de merrie van de jongedame. August keek de jonkvrouwe aan. 'Mijn naam is August,' stelde hij zich voor. 'Aangenaam kennis met U te maken.. ehm, mag ik vragen naar Uw naam, schone?' Hij was nieuwsgierig. Haar naam zou vast even mooi zijn als zijzelf.

Eliana keek hem aan en glimlachtte vriendelijk. Ze liet haar handen op haar schoot rusten en keek hem aan. "Ach, voor mij zijn alle paarden mooi" zei ze en glimlachtte. Ze keek even naar de twee paarden en glimlachtte. De merrie keek op en negeerde de hengst even. Eliana keek weer naar de ridder die zich voorstelde. "Aangenaam August" zei ze vriendelijk. "Mijn naam is Eliana" stelde ze haar voor. Ze keek hem rustig aan met haar bruine ogen en glimlachtte. Ze keek even naar de verdere omgeving maar al snel keek ze weer naar August.

[Niet erg, het was zowiezo een merrie xD]

De hengst hinnikte en probeerde indruk te maken op de merrie, maar had geen succes. 'Aangenaam Eliana.' August nam haar hand en drukte er een kus op. 'Uw naam past bij U..' zei hij met een vleiende glimlach. Eliana.. Hij had gelijk, het was een prachtige naam. 'Komt U hier vandaan, vrouwe?' vroeg hij wat nieuwsgierig aan haar. Ze had bruine ogen en donkere haren, het deed hem denken aan een warm land. Maar daarin kon hij zich nog weleens vergissen, want ook in Engeland waren er veel mensen met die combinatie. Alhoewel hijzelf nog nooit buiten Engeland was geweest, behalve voor oorlogen, wist hij verhalen over het buitenland en hij wenste dat hij daar nu zat, met Eliana.

De merrie keek even naar de hengst en briesde kort naar hem. Eliana keek er even naar en dan naar August. Ze glimlachtte toen hij een kus op haar hand drukte. "Bedankt" zei ze daarna en keek hem aan. Hij was echt charmant! Ze hoorde dan de vraag en schudde haar hoofd. "Nee ik ben in Engeland geboren, maar nu zit ik hier al een tijdje" zei ze vriendelijk en glimlachtte. Even dacht ze aan haar ouders, ze wilde zo graag weten wie ze waren. Ze keek even rond en dan weer naar August.

[Ik kan er niet veel van, niet op letten ]

August fronste. 'U bent niet exotisch? Dat had ik wel gedacht, dat U een Spaanse schone zou zijn.' Hij tikte met zijn wijsvinger een lokje van haar haar aan. 'Vanwege Uw donkere haren.' Zijn aandacht ging even uit naar zijn hengst. Hij probeerde altijd wel, maar deze merrie moest ook al niets van hem. August grinnikte. Toen keek hij weer naar Elaine. 'Waar woont U, als ik vragen mag?' Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Helaas knapten vrouwen hier op af, maar dat was nu eenmaal een karaktertrek van hem. Zijn hengst kwam weer richting hem, omdat hij het had verprutst bij de merrie. Met zijn warme neus in de nek van zijn berijder keek hij naar Elaine. 'Hij wilt je leren kennen, zo te zien. Elaine, dit is Zeno,' zei hij lachend.

Eliana keek hem aan en zweeg even. Ze glimlachtte zachtjes en keek hem aan. Ze grinnikte even en keek even naar de paarden. Ook haar merrie kwam weer teruglopen. Eliana gaf haar een aai en keek weer naar August. "Niet zo ver hier vandaan" zei ze en glimlachtte. Zou ze het vragen? Of hij misschien met haar mee zou gaan? Nee dat durfde ze niet. Ze keek naar zijn hengst en glimlachtte. Ze gaf de hengst een aai over zijn neus en keek dan naar August. De merrie briesde even en keek zelf naar de hengst.

'Ik woon ook niet zo erg ver weg. Het is een bescheiden woning, maar ik hoop goed genoeg om U te kunnen vragen of U misschien een keer mee.. Ik heb een paar erg bijzondere schilderijen. Zou U erover willen nadenken om eens langs te komen?' vroeg August met een charmante glimlach. Hij kon goed vertellen over zijn schilderijen. Ze hadden één voor één een interessante geschiedenis. Zeno liep om August heen en rook aan Eliana. Hij vond haar niet bedreigend en wreef met zijn neus langs haar schouder. Toen hij merkte dat hij niet hoefde te bedelen om eten liep hij weer weg en begon te grazen.

Eliana keek hem aan en glimlachtte. "Ik heb vandaag niets te doen, ik wel wel met je mee" zei ze en glimlachtte. Ja ze wauw echt heel graag met hem mee, hij was zo leuk. Ze keek even naar de hengst en glimlachtte. De merrie briesde even en ging bij de hengst grazen, hij was niet zo slecht. Eliana keek kort naar de paarden en daarna weer naar August. Ze zag hem wel zitten, ook al kenden ze elkaar maar pas. Ze glimlachtte en keek hem aan.

August glimlachte. 'Dat zou me een plezier doen. Zullen we over een half uur vertrekken?' stelde hij haar voor. Jammer genoeg kon hij niet eerlijk zeggen waarom ze dan pas konden gaan, want het was een verklaring om je voor te schamen. De jongens waar hij mee omging, waren alletwee nogal casanova's. Elke dag hadden ze wel een meisje mee, en ze verbleven vaak in zijn huis. August kon dan niet snel genoeg weg zijn. Hij wist dat in de namiddag niemand meer thuis was. Eliana zou dan gerust kunnen praten met hem over de schilderijen.
Zijn hengst was blij dat de merrie nu hem opzocht en wreef met zijn kop langs haar nek.

Eliana keek even rond en dan naar hem. Bij zijn vraag knikte ze goedkeurig. "Is goed" zei ze vriendelijk en glimlachtte. Ze keek even naar de paarden en dan weer naar hem. Haar mooie ogen keken hem aan. Ze vond zijn haar zo schattig. Ze schudde de gedachte glimlachend weg. De merrie briesde en bleef staan. Ze vond de hengst niet mis!