Het landgoed van Catherine en Matthew

Matthew zat in een grote kamer in de zachte stoel die voor de open haard stond. Zijn handen hielden een boek vast, maar zijn ogen waren gericht op het huis. Hoe gek hadden zijn ouders kunnen zijn? En de vader van Catherine trouwens ook. Zij hadden hen dit prachtige landhuis als huwelijkscadeau gegeven. Hij was verbaasd om te zien hoeveel details erin gestopt waren. Zijn vingers gleden even over de kaft van het boek en sloeg deze toen dicht. Hij zette het boek weer terug op zijn plek en liep naar de open haard. Zijn hand legde hij op het witte marmer waaruit het bestond en hij keek de kamer rond. Het leek niet op zijn ouderlijk huis, maar het had zeker iets vertrouwds. Matthew glimlachte. Het was nu van hem en Catherine. Hun eigen paradijs.

Wat hij wel heel fijn vond was dat er een paar bedienden en dienstmeisjes uit zijn ouderlijk huis mee waren gekomen. Vrouwen en mannen waar Matthew het goed mee kon vinden. Die hem kende en hem lieten gaan met zijn af en toe wat vreemde gedrag. Ze hadden hem zien veranderen. Volwassener zien worden, maar ook nog nooit zo over zijn oren verliefd. Matthew en Catherine waren nu een paar maanden getrouwd en nog steeds kon Matthew als een verliefde jongen achter zijn vrouw aan dartelen. Het leeftijdsverschil tussen de twee leek soms mentaal niet te bestaan. Vaak leek Catherine volwassener dan Matthew. Althans dat vonden sommige bedienden.

Matthew keek op toen hij een geluid hoorde. Er werd hem thee gebracht en hij glimlachte. 'Bedankt George.' De man boog en liep toen weg de ruimte uit. Matthew pakte de thee en ging weer in zijn stoel zitten. Het zou nog wel even duren voordat Rosemay en Caleb zouden komen. Als ze überhaupt kwamen. Dat had Matthew niet goed meegenomen, maar Catherine wist er vast meer van. Ze hadden de twee uitgenodigd om een paar dagen op hun landschap te verblijven. Matthew wilde de twee zussen niet bij elkaar vandaan halen. Hij glimlachte zachtjes en zette het kopje aan zijn lippen en blies zachtjes voordat hij een slok nam.

Caleb zat samen met Rosemay in de koets die het landgoed opreed. Ze waren uitgenodigd door Matthew en Catherine om een paar dagen op hun landgoed te verblijven. De hele weg had Caleb naar Rosemay gekeken met die verliefde blik in zijn ogen die er sinds hun ontmoeting voor de trouw niet meer uit was te slaan. Binnenkort was het de beurt aan hun om te trouwen. Inmiddels had hij al wel aan een ring gedacht, maar ze had hem nog steeds niet gekregen. Vanavond zou hij deze aan haar geven om hun verloving echt officieel te maken. Zoals de meeste dagen was het weer prachtig weer, een perfecte gelegenheid om de ring dus vanavond te geven aan haar.

Uiteindelijk kwam het rijtuig tot stilstand en werd de deur open gedaan. Hij stapte uit en stak zijn hand uit naar Rosemay. 'Wel Mylady we zijn uitgekomen.' Zei hij met een glimlach tegen haar en wachte rustig tot ze zijn hand zou nemen zodat ze naar binnen konden gaan. Hij en Catherine hadden elkaar alleen nog maar gezien op de trouw voor enkele korte momenten, ze hadden dus nog niet veel tijd gehad om bij te praten met elkaar. Maar hoogstwaarschijnlijk zou dit vanavond gaan gebeuren, allesins dit hoopte hij toch. Maar natuurlijk zou hij ook met Matthew gaan praten, want die kende hij niet echt. Buiten dan van ziens, en hij had ook hier en daar wat opgevangen tussen het volk over hem.

Zolang als ze in de koets hadden gezeten had Rosemay Caleb aangekeken. Haar hoofd tegen het raampje met fluwelen gordijnen er omheen, en een tevreden glimlach op haar gezicht. Elke keer dat ze hem zag maakte haar hart een sprongetje en het was moeilijk om dan nog haarzelf te blijven. Als vanzelf wilde ze perfect zijn zodat hij diezelfde gevoelens voor haar bleef houden. Ze legde haar hand op de zijne en wreef over zijn vingers.

Als een echte heer hielp Caleb haar uit de koets. 'Dankuwel, heer Winstworth,' zei ze lachend en stapte het trappetje af. 'Ik kan niet wachten om Catherine weer te zien, en een rondleiding te krijgen door hun prachtige huis, wat jij?' Ze liep richting de deur en klopte drie keer. Het was een fijn gevoel om te weten dat ze haar zus, gesetteld en wel, weer zou zien. Hopelijk had ze al het gevoel dat dit haar thuis was nu, want niets was zo erg als je niet veilig en vertrouwd voelen met een huis. Net zoals zijzelf had in Parijs nog niet zo heel lang geleden.

Caleb liep rustig met haar mee naar de deur en keek haar met een dolverliefde blik aan. Hij kon zijn gevoelens nog altijd niet onder controle houden, en zo heel soms was het wel eens een probleem. 'Het is lang geleden dat ik je zus nog eens goed heb kunnen bekijken. Hoogstwaarschijnlijk dat er wat zal worden bijgepraat. En het huis wil ik ook wel eens goed bezichtigen.' Zei hij tegen haar en glimlachte even. Zachtjes drukte hij een kus op haar wang en glimlachte even. 'Ik ben zo blij dat ik weer bij je ben Rosemay. Ik hou inmens veel van je, en dat zal voor altijd zo blijven.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor en wachte rustig tot dat er iemand open deed. Rustig richte hij zijn groene ogen even op de volledig blauw gekleurde lucht.

Een bediende liep op een rustig tempo naar de deur en voordat hij opende kuchte hij even en streek zijn pak goed. Toen ging de deur open en de bediende boog voor de twee voor hem.
'Lady Rosemay and Lord Caleb neem ik aan?' Antwoordde de man hoffelijk. Al snel werd de bediende door een vriendelijk hand aan de kant geduwd. Al was het niet hard. 'Laat maar George. Ik ben er al.' Zei Matthew met een grote glimlach. George keek hem even aan, glimlachte toen en liep daarna weg.

'Rosemay, Caleb, als ik jullie bij de voornaam mag noemen?' Vroeg Matthew met een grijns. 'Kom binnen in ons nederige stulpje.' Hij stapte uit de weg om de twee binnen te laten. Daarna sloot hij zachtjes de deur achter hen en leidde hen naar de kamer waar hij net zat. 'De bedienden nemen zo jullie jassen aan. Catherine is ergens, volgens mij in de slaapkamer, maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Ze zal er zo wel aankomen.' Glimlachte Matthew. Hij wenkte een dienstmeisje en fluisterde in haar oor dat ze Catherine kon gaan halen. Die zou vast blij zijn te horen dat haar zus er eindelijk was.
'Kan ik jullie wat inschenken? Ik heb hier nog warme thee staan.' Zei Matthew terwijl hij in zijn stoel ging zitten bij de open haard.

Caleb keek de man aan die de deur open deed en knikte vriendelijk naar hem. Maar al snel werd deze aan de kant geduwd door een bredere man, vast Matthew als hij goed mocht gokken. De mensen vanop de trouw lagen niet echt vast in zijn gedachten maar dit moest wel Matthew zijn, daar was hij zeker van. 'Voor mij is het geen probleem dat je me aanspreekt met mijn voornaam.' Sprak hij kalm tegen de man en keek even naar Rosemay en legde zijn arm voorzichtig om haar heen en wandelde met haar binnen en keek even rond in het huis. Niet mis, een prachtig stuk land was het hier ook. 'U woont hier moo samen met Catherine.' Glimlachte hij even naar de man en vervolgens volgde hij hem. Rustig knikte hij op zijn woorden over de bedienden en keek nog een keer naar Rosemay. Ze was nog altijd even prachtig als vroeger, een glimlach verscheen op zijn gezicht en voor even ademde hij diep in. Kalm schudde hij zijn hoofd op het aanbod. 'Voor mij hoeft het niet Matthew.' Dorst had hij nog niet, tuurlijk hoopte hij nu niet dat hij beledigd was want dat kon hij eigenlijk niet hebben. Voor een moment keek hij naar de vlammen en bedacht zich hoe Catherine er had uitgezien toen ze trouwde, ze had er prachtig uitgezien. Net zo prachtig als Rosemay er zou uitzien in de hare. Bij die gedachte werd hij al helemaal vrolijk.

Het korset kraakte toen het een laatste keer stevig werd aangetrokken. 'Bedankt..' blies Catherine uit tegen het dienstmeisje, als teken dat ze het zo wel goed vond zitten. Het dienstmeisje gaf er nog een laatste ruk aan en toen legde ze een knoop in de touwtjes.
Toen Catherine's uiterlijk ongeveer in orde was stuurde ze de dames weg. Ze had Rosemay en Caleb al horen binnenkomen en ze zou zo naar beneden gaan. Ze ademde eenmaal diep in en uit en ging toen met een brede glimlach haar slaapkamer uit. En precies op dat moment kwam een ander dienstmeisje dat gestuurd was om haar te komen halen aan.
'Oh, ik zie dat u daar al bent. Meneer vroeg mij om u te halen..' zei het dienstmeisje glimlachend. Ze waren altijd even beleefd, ook al bleef Catherine herhalen dat het voor haar absoluut niet hoefde. 'Ja, ik was net van plan naar beneden te gaan,' antwoordde Catherine glimlachend en ze knikte naar het meisje.

Rustig liep Catherine de trap af, door de hal, naar de kamer waar Matt, Rosemay en Caleb zaten te wachten op haar.
'Rosemay,' verzuchtte ze glimlachend toen ze haar zus zag. Ze liep nu iets sneller en bij haar zus aangekomen omhelsde ze haar. Hierna begroette ze Caleb met een stralende glimlach en tot slot liep ze naar haar echtgenoot. Ze moest op haar tenen staan om hem een kus te geven. Hierna ging ze zitten, breed lachend.
'Wat geweldig dat jullie er zijn,' zei ze terwijl ze van Rosemay naar Caleb keek, en weer terug.